«Bright Star» στο Φεστιβάλ των Καννών, η βραβευμένη με Χρυσό Φοίνικα Τζέιν Κάμπιον κάλεσε τις γυναίκες που ασχολούνται με τη σκηνοθεσία να κάνουν πιο δυναμική την παρουσία τους στο χώρο. Σύμφωνα με την οργάνωση «Birds Eye View» που υποστηρίζει τις σκηνοθέτιδες σε ολόκληρο τον κόσμο, οι γυναίκες αποτελούν μόλις το 6% του συνόλου όσων σκηνοθετούν, ενώ οι περισσότερες δηλώνουν ότι είναι πολύ δύσκολο να συνδυάσουν μια καριέρα που απαιτεί δεκαέξι ώρες δουλειάς τη μέρα με την οικογενειακή ζωή. Ωστόσο, το γυναικείο ταλέντο πίσω από την κάμερα κάνει αισθητή την παρουσία του στις Κάννες και όχι μόνο, γι' αυτό η βρετανική εφημερίδα «Guardian» παρουσίασε έξι γυναίκες που δείχνουν ότι κάθονται επάξια στην καρέκλα του σκηνοθέτηANDREA ARNOLD: Η ταινία της «Fish Tank» που διεκδικεί το φετινό Χρυσό Φοίνικα είναι η μεγαλύτερη ταινία που έχει κάνει μέχρι σήμερα, όμως γυρίστηκε σε ένα μήνα και κόστισε μόνο δύο εκατομμύρια λίρες. Το 2004, η Arnold κέρδισε Οσκαρ για τη μικρού μήκους ταινία της «Wasp», ενώ το πρώτο της μεγάλου μήκους φιλμ, με τίτλο «Red Road», κατάφερε να συγκριθεί με τη δουλειά του Λαρς φον Τρίερ και να κερδίσει βραβείο Bafta για την καλύτερη πρωτοεμφανιζόμενη σκηνοθέτιδα, το 2007.
NADINE LABAKI: Με την ταινία της «Caramel» η Λιβανέζα ηθοποιός και σκηνοθέτιδα, που μέχρι πρότινος ήταν γνωστή για τα μουσικά της βίντεο, κατάφερε να μπει στη λίστα του «Variety» με τις-τους δέκα σκηνοθέτιδες-ες που πρέπει να προσέξει κανείς, το 2007. Το «Caramel» ήταν μια ρομαντική ταινία για πέντε γυναίκες σε ένα ινστιτούτο ομορφιάς της Βηρυτού, στην οποία επιπλέον πρωταγωνιστεί και συνυπογράφει το σενάριο. Η 35χρονη σκηνοθέτιδα θαυμάζει τη δουλειά του Γούντι Αλεν και των αδερφών Κοέν, ενώ η δική της δουλειά έχει συγκριθεί με εκείνη του Πέδρο Αλμοδόβαρ.
GURINDER CHADHA: Εχοντας στο ενεργητικό της ταινίες όπως τα «Bride and Prejudice» και «Κάν' το όπως ο Μπέκαμ», που έσπασε ταμεία το 2002, η Gurinder Chadha διηγείται ιστορίες ανθρώπων που φαινομενικά δεν μοιάζουν με το κοινό, όμως στο τέλος όλες-οι καταλαβαίνουν πόσο μοιάζουν με τις δικές τους. Η 49χρονη σκηνοθέτρια και πρώην ρεπόρτερ του BBC ασχολείται και με την παραγωγή από το 1990, ενώ τώρα γυρίζει το «It's a Wonderful Afterlife» που λέγεται ότι είναι κάτι ανάμεσα στο «Γάμος α λα ελληνικά» και το «Shaun of the Dead».
KELLY REICHHARDT: Είναι η Αμερικανίδα σκηνοθέτιδα του «Wendy and Lucy» με τη Μισέλ Γουίλιαμς, που βγήκε στη Βρετανία στις αρχές του χρόνου, αποσπώντας πολύ καλές κριτικές. Η ταινία γυρίστηκε σε μόλις δεκαοκτώ μέρες, με κόστος που δεν ξεπέρασε τα 300.000 δολάρια, ενώ οι «New York Times» τη χαρακτήρισαν «βαθιά πολιτική, αλλά μακριά από την πεπατημένη». Η Reichhardt μεγάλωσε στο Μαϊάμι με τον πατέρα της, που δούλευε ως ερευνητής εγκλημάτων και τη μητέρα της, μυστική αστυνομικό στη δίωξη ναρκωτικών. Η πρώτη της ταινία, «River of Grass», ήταν υποψήφια για το βραβείο της κριτικής επιτροπής στο Φεστιβάλ Sundance, το 1994.
KASI LEMMONS: Η 48χρονη συγγραφέας, ηθοποιός και σκηνοθέτρια είναι γνωστή από πλήθος τηλεοπτικών εμφανίσεων («The Cosby Show», «Στην Εντατική»), αλλά και από την ταινία «Η σιωπή των αμνών», όπου έπαιζε τη συγκάτοικο και συνάδελφο της Κλαρίς Στάρλινγκ. Εκανε το ντεμπούτο της το 1997 με το «Eve's Bayou», στο οποίο πρωταγωνιστούσε ο Σάμιουελ Τζάκσον, ενώ πέρσι η ταινία της «Talk To Me» με τον Μάρτιν Σιν κέρδισε τέσσερα βραβεία.
JENNIFER LYNCH: Το επώνυμό της δεν είναι καθόλου τυχαίο. Η 41χρονη κόρη του Ντέιβιντ Λιντς επανήλθε πέρσι δυναμικά με την ταινία «Surveillance» στην οποία πρωταγωνιστούν οι Τζούλια Ορμοντ και Μπιλ Πούλμαν. Γύρισε το πρώτο της φιλμ στα είκοσι δύο της, ενώ το 1993 έκανε το «Boxing Helena» που κατακεραυνώθηκε από τους κριτικούς. Στη συνέχεια, αποσύρθηκε για να ασχοληθεί με τη συγγραφή και να μεγαλώσει την κόρη της, ενώ πέρσι έγινε η πρώτη γυναίκα που κέρδισε το βραβείο Καλύτερης Σκηνοθεσίας στο «Horror Film Festival» της Νέας Υόρκης.
Το άρθρο το βρήκαμε στις 23.5.09 στην εφημερίδα Εσπρέσο στο http://www.espressonews.gr/default.asp?pid=79&la=1&catid=14&artid=1000248&pg=2
Οι γυναίκες για άλλη μια φορά πρέπει να βραβευθούν για να τις λάβουν υπ' όψιν, εγκαταλέιπουν την δουλειά στο όνομα της μητρότητας και συγκρίνονται με άνδρες συναδέλελφους. Ίσως ελείψη γυναικών σκηνοθέτιδων. Ευαγγελία Βλάμη
