39. Η Κυβέρνηση υποστήριξε επίσης ότι η έκβαση των εθνικών (δικαστηριακών) διαδικασιών - όπου οι προσφεύγοντες είχαν καταδικαστεί από το Επαρχιακό Δικαστήριο, αθωώθηκαν από το Εφετείο και καταδικάστηκαν και πάλι από τις-τους τρεις εκ των πέντε του δικαστικού σώματος του Ανωτάτου Δικαστηρίου σχετικά με, inter alia (μεταξύ άλλων), το άρθρο 10 § 2 της Συνθήκης - έδειξαν ξεκάθαρα ότι η εξισορρόπηση διαφορετικών εμπλεκομένων συμφερόντων και η ερμηνεία της σουηδικής ποινικής νομοθεσίας υπό το πρίσμα της Συνθήκης και της νομολογίας του Δικαστηρίου αποδείχθηκε ιδιαίτερα δύσκολη και εύθραυστη-λεπτεπίλεπτη στην υπό κρίση υπόθεση.
Υποστήριξε ότι υπό αυτές τις συνθήκες, οι εθνικές αρχές, λόγω της άμεσης και συνεχούς επαφής τις με τις ζωτικές δυνάμεις των χωρών τις, ήταν σε καλύτερη θέση από ό, τι το διεθνές δικαστήριο να εκφέρουν γνώμη σχετικά με το ακριβές περιεχόμενο της έννοιας «προστασία της υπόληψης ή των δικαιωμάτων των άλλων» και να εκτιμήσουν κατά πόσον ένα συγκεκριμένο μέτρο θα αποτελούσε αδικαιολόγητη επέμβαση στο δικαίωμα της ελευθερίας της έκφρασης σύμφωνα με το άρθρο 10 § 2.
40. Η κυβέρνηση τόνισε ότι τα εθνικά δικαστήρια είχαν κάνει μια προσεκτική και ενδελεχή διερεύνηση των αξιώσεων της Συνθήκης και της νομολογίας του Δικαστηρίου και είχε πραγματοποιήσει μια δοκιμή-τέστ αναλογικότητας σε πλήρη συμμόρφωση με τα πρότυπα που καθορίζονται από τη Συνθήκη και τις αρχές που ενσωματώνονται στο Άρθρο 10.
(γ) Η παρέμβαση τρίτων μερών
41. Η Διεθνής Επιτροπή Νομικών και το Διεθνές Κέντρο για τη Νομική Προστασία των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, αναφερόμενη στην πρόταση της Νομολογίας του Δικαστηρίου, (inter alia) μεταξύ άλλων, επιβεβαίωσε τα ακόλουθα.
42. Παρά την επικράτηση του λεσβοφοβικού λόγου μίσους -φοβικού λόγου μίσους προς τις-κατά των Lgbtiq, υπήρξε αποτυχία υιοθέτησης συγκεκριμένων προτύπων στην αντιμετώπιση του προβλήματος, τόσο σε ευρωπαϊκό όσο και σε διεθνές πολιτικό επίπεδο. Ενώ το Δικαστήριο έχει μια καλά αναπτυγμένη νομολογία σε σχέση με σεβασμό στους περιορισμούς της ελευθερίας της έκφρασης, δεν είχε την ευκαιρία να αναπτύξει μια συνολική προσέγγιση στο λόγο μίσους που στρέφεται κατά φυσικού προσώπου ή κατηγορίας προσώπων λόγω του σεξουαλικού τους προσανατολισμού. Το Δικαστήριο έχει, ωστόσο, κρίνει κατ 'επανάληψη ότι η διάκριση λόγω σεξουαλικού προσανατολισμού είναι τόσο σοβαρή όσο η διάκριση λόγω «φυλής, καταγωγής ή χρώματος» ή (βιολογικού) φύλου. Το Δικαστήριο διαπίστωσε επίσης ασυμβίβαστο με τους νόμους της Συνθήκης σχετικά με την Lgbtiq συμπεριφορά, την παιδοθεσία, την επιμέλεια παιδιών, την ηλικία συναίνεσης, τη στρατιωτική θητεία και την κληρονομιά που δημιουργούν διακρίσεις με βάση τον σεξουαλικό προσανατολισμό.
43.Όταν το Δικαστήριο έρχεται στην ανάλυση «αναλογικότητας» βάσει του άρθρου 10 § 2 της Συνθήκης, ο τρόπος επικοινωνίας αποτελεί σχετικό παράγοντα, δεδομένου ότι ο αντίκτυπος του λόγου είναι ανάλογος προς το μέγεθος του κοινού, που είναι πιθανό να φθάσει. Επομένως, όταν ο επίμαχος λόγος φτάνει σε ένα ευρύτερο ακροατήριο απαιτείται περισσότερη προσοχή στη χρήση του τρόπου επικοινωνίας. Εντούτοις, όπως το δικαστήριο έχει σημειώσει, όπου ανησυχούν για τα παιδιά και τις έφηβες-ους ορισμένα περιοριστικά μέτρα ίσως είναι απαραίτητα ώστε να αποτρέψουν ολέθρια αποτελέσματα στα ήθη αυτής της ομάδας.
44. Η παρούσα υπόθεση παρέχει την ευκαιρία στο Δικαστήριο να εδραιώσει μια προσέγγιση του λόγου μίσους που στρέφεται κατά φυσικού προσώπου ή κατηγορίας προσώπων λόγω του σεξουαλικού τους προσανατολισμού που να εκπονηθεί με τέτοιο τρόπο ώστε να εξασφαλίζει ότι οι Lgbtiq προστατεύονται από τις βλαβερές συνέπειες τέτοιας έκφρασης. Μια σαφής αναλογία μπορεί να γίνει μεταξύ του ρατσισμού και της ξενοφοβίας - που αποτέλεσαν αντικείμενο μεγάλου μέρους της νομολογίας του Δικαστηρίου - και του σεξουαλικού προσανατολισμού.
45.Ο σεξουαλικός προσανατολισμός θα πρέπει να αντιμετωπισθεί με τον ίδιο τρόπο όπως οι κατηγορίες, φυλή, εθνικότητα και θρησκεία, οι οποίες συνήθως καλύπτονται από νόμους για το έγκλημα μίσους και τον λόγο μίσους, επειδή ο σεξουαλικός προσανατολισμός είναι ένα χαρακτηριστικό που είναι θεμελιώδες για την αίσθηση ενός προσώπου για την εαυτή της, τον εαυτό του. Είναι, κάτι παραπάνω, χρησιμοποιείται ως δείκτης ταυτότητας της ομάδας.
46.Όταν μια συγκεκριμένη ομάδα ξεχωρίζει από άλλες σε θυματοποίηση και σε διακρίσεις, η νομοθεσία για το λόγο μίσους πρέπει να προστατεύει τα χαρακτηριστικά εκείνα που είναι ουσιώδη για την ταυτότητα ενός προσώπου και τα οποία χρησιμοποιούνται ως αποδεικτικά στοιχεία ότι ανήκει σε μια συγκεκριμένη ομάδα. Περιορισμοί στην ελευθερία της έκφρασης πρέπει να επιτρέπονται στις περιπτώσεις όπου ο σκοπός του λόγου είναι να υποβαθμίσει, να προσβάλλει ή να υποκινήσει μίσος εναντίον προσώπων ή μιας κατηγορίας προσώπων λόγω του σεξουαλικού τους προσανατολισμού, εφ' όσον οι περιορισμοί αυτοί είναι, σύμφωνοι με τις καθιερωμένες αρχές του Δικαστηρίου.
Την είδηση την βρήκαμε στις 9.2.12 και την μεταφράσαμε από την ιστοσελίδα του Ευρωπ. Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων στην http://cmiskp.echr.coe.int/tkp197/view.asp?action=html&documentId=900340&portal=hbkm&source=externalbydocnumber&table=F69A27FD8FB86142BF01C1166DEA398649
