Παραπαίουμε σε μια θάλασσα των ψηφιακών εφαρμογών για κάθε δυνατή λειτουργία, αισθανόμαστε συχνά οι ανάγκες μας να ικανοποιούνται καλύτερα σήμερα από ό,τι σε οποιαδήποτε προηγούμενη εποχή. Αλλά σκεφτείτε την καδένα-πορτοφόλι, μια συσκευή που διαδόθηκε κατά τον 18ο αιώνα, που δενόταν στη μέση του φορέματος μιας γυναίκας και έφερε μικροσκοπικά χρήσιμα αξεσουάρ, από σημειοματάρια μέχρι μαχαίρια. Με πολλούς τρόπους οι καδένες-πορτοφόλια παρείχαν καλύτερη πρόσβαση σε τέτοια αντικείμενα από ό,τι έχουμε σήμερα: Πόσο συχνά έχετε ψάξει για τα κλειδιά σας ή το κινητό τηλέφωνο στο κάτω μέρος της σηραγγώδους τσάντας;
Πρόσφατα μιλήσαμε με την συλλέκτρια Genevieve Cummins μία από τις συγγράφισες του βιβλίου Chatelaines: Utility to Glorious Extravagance για την ξεχασμένη ιστορία των καδενών.
Όπως ένας προσαρμοσμένος Ελβετικός Στρατιωτικός Σουγιάς, μια καδένα-πορτοφόλι παρέχει στη χρήστρια ακριβώς τα εργαλεία που χρειάζεται πιο κοντά στα χέρια της. Όπου για μια μανιώδη ράφτρα, μπορεί να περιλαμβάνει μια θήκη βελονών, μια δακτυλήθρα, και μια μεζούρα, ενώ για μια δραστήρια νοσοκόμα θα μπορούσε να σημαίνει ένα θερμόμετρο και παραμάνες. Εμπνευσμένη από τα πολύπλοκα μπρελόκ που είχε η τσάντα καδένα "la Chatelaine”. Αυτά, τα μικρά κατασκευάσματα ήταν τόσο μοντέρνα όσο και πρακτικά. Στην πραγματικότητα, ο σχεδιασμός τους ήταν μερικές φορές τόσο μοντέρνος όπου το φτηνό στυλ χάλκευε τη χρησιμότητα.
Εβδομαδιαίες Συλλέκτριες: Σε ποιο πλαίσιο αναπτύχθηκαν οι καδένες -πορτοφόλια;
Cummins: Από τα παλιά χρόνια, οι άνθρωποι έπρεπε να μεταφέρουν τα απαραίτητα αντικείμενα για τις ίδιες. Μια πρακτική λύση ήταν να τα κρεμάσουν από τη μέση. Κλειδιά ή εργαλεία όπως ψαλίδια θα μπορούσαν να συνδέονται με ένα κορδόνι ή μια κορδέλλα, ή αυτά τα αντικείμενα θα μπορούσαν επίσης να τοποθετηθούν σε μια θήκη. Αυτό έγινε αρκετά σύνηθες από τον 16ο έως τον 18ο αιώνα. Η έννοια των κρεμασμένων-αντικειμένων είναι σχεδόν καθολική σε όλους τους πολιτισμούς. Για παράδειγμα, στην Ιαπωνία φορούσαν netsuke και inro ή στη Κίνα φορούσαν κεντητά πορτοφόλια και θήκες. Αν και τα πορτοφόλια και οι θήκες προηγήθηκαν της καδένας-πορτοφολιού που αναφέρονται στην Chaucer, αργότερα τα πορτοφόλια ήταν πολύ μικρά και φίνα. Η καδένα-πορτοφόλι ήταν η πιο χρήσιμη προσθήκη σε μια ενδυμασία.
Ορισμένα στοιχεία, όπως καλλυντικά ή πολύτιμα υπάρχοντα, τοποθετήθηκαν σε ενσωματομένα δοχεία που ονομάζονται etuis, φτιαγμένα από φτηνά ή πολύτιμα μέταλλα, και όταν φοριούνται σε ένα ζωνάρι ονομάζονται "εφόδια-equipages". Με την εισαγωγή του ρολογιού, γύρω στο 1510, τα ρολόγια φορέθηκαν από τις γυναίκες ως τέτοια ρολόγια εφόδια, ή σε μια μακρά αλυσίδα με το ρολόι στο ένα άκρο και κλειδιά, σφραγίδες κ.λπ. στο άλλο άκρο. Αυτές οι αλυσίδες τις σταθεροποιούσαν με θηλιά πάνω από την ζώνη ή σε εσοχές σε όλο το σώμα.
Ωστόσο, η λέξη "καδένα-πορτοφόλι” δεν χρησιμοποιήθηκε μέχρι το 1828, όταν ένα περιοδικό του Λονδίνου που ονομαζόταν Ο Κόσμος της Μόδας ανέφερε ένα νέο εξάρτημα, που το ονόμασε "Η καδένα La Chatelaine". Στη μεσαιωνική Καδένα Chatelaine περνούσαν τα κλειδιά του κάστρου, έτσι ώστε αυτό το νέο αξεσουάρ να περιλαμβάνει ένα συμβολικό κλειδί, καθώς οι κυρίες την φορούσαν ως σύμβολο του κοινωνικού καθεστώτος τις ως "The Lady Chatelaine" του πύργου τις.
Την επόμενη χρονιά το ίδιο περιοδικό δημοσίευσε τρεις μοδάτες πλακέτες-κοσμήματα για τις κυρίες που φορούσαν καδένες. Η λέξη χρησιμοποιείται τώρα για τα προηγούμενα παραδείγματα, αν και τεχνικά αυτά πρέπει στην πραγματικότητα να ονομάζονται equipages. Κατά τη διάρκεια του 19ου αιώνα, η δημοτικότητα των καδένων ποικίλλει, αλλά ήταν ακόμα ένα σημαντικό αξεσουάρ μόδας.
Εβδομαδιαίες Συλλέκτριες: Ποια παρήγαγε αυτές τις συσκευές;
Cummins: Τα περισσότερα μεγάλα κοσμηματοπωλεία κατασκεύαζαν ή πωλούσαν καδένες, συμπεριλαμβανομένων των Tiffany, Liberty, H.W. Dee, Samson Mordan, Thornhill, Boucheron, Faberge, Lalique, και πολλά άλλα. Εξεπλάγην απολύτως όταν κοίταξα ένα βιβλίο που ονομάζεται Τα Κυρίαρχα Κοσμήματα, και είδα ότι σχεδόν κάθε μεγάλο και διάσημο κοσμηματοπωλείο στα τέλη του 19ου αιώνα, σε κάποια έκταση, είχε κατασκευάσει τουλάχιστον μια καδένα.
Αυτές ήταν κυρίως εκδόσεις ρολογιών, αλλά απολύτως όμορφα αντικείμενα επιστρωμένα με διαμάντια και σμάλτο. Στην πλειοψηφία τους έγιναν ολοκληρωμένες οντότητες και ταίριαζαν. Πλήρη παραδείγματα είναι τα πιο αισθητικά ευχάριστα και συλλεκτικά, αλλά δεν είναι πάντα εύκολο να βρεθούν. Είναι ενδιαφέρον, τα αρχικά σύνολα που έχουν διασωθεί είναι πιο πιθανό πως κατασκευάστηκαν από φτηνά μέταλλα επειδή δεν είναι χρήσιμα στις ανθρώπους για να τα χωρίσουν σε κομμάτια. Τα φτηνά μέταλλα και ο χάλυβας ήταν η μαζική παραγωγή.
Εβδομαδιαίες Συλλέκτριες: Πώς ήταν οι καδένες-πορτοφόλια;
Cummins: Υπήρχαν δύο μορφές. Τα περισσότερα είχαν ένα μετάλλιο στην κορυφή, και στη συνέχεια πίσω από αυτό υπήρχε μια μεταλλική γλώσσα που αγκιστρώνεται πάνω από τη ζώνη της μέσης. Το άλλο στυλ, το οποίο είναι πιο τυπικό στις Ην. Πολιτείες, είχε μια πολύ μακριά καρφίτσα στο πίσω μέρος.
Τα φορέματα της εποχής δεν είχαν μεγάλες ή βολικές τσέπες και οι γυναίκες δεν έχουν μεγάλες τσάντες, μόνο μικρά τσαντάκια ή διχτάκια. Ως εκ τούτου, ήταν απαραίτητο για να μεταφέρουν τα αντικείμενα που απαιτούνται για μια συγκεκριμένη απασχόληση-επιδίωξη. Υπήρχαν ακόμη καδένες για νοσηλεία, άθληση, ζωγραφική, ή κούκλες.
Εβδομαδιαίες Συλλέκτριες: Τι είδους πρόσωπα φορούσαν καδένα;
Cummins: Όλα τα μέλη της κοινωνίας, από τις ερωμένες ως τις υπηρέτριες. Η βασιλική τάξ- ευγενείς τα φόρεσαν, αν και αυτό ήταν πιο πιθανό να είναι για παράδειγμα ένα ρολόι, ένα πορτοφόλι, ή μια βεντάλια, και οι νοσοκόμες κουβαλούσαν τα απαραίτητα ιατρικά εργαλεία τις με τις καδένες τις. Η ποιότητα των αντικειμένων και την ποικιλία τους θα αναδείξει το κοινωνικό καθεστώς, η καθεμία είχε μια ποικιλία κατάλληλη για τις ανάγκες τις.
Υπήρχε επίσης ένας πολύ έντονος συμβολισμός που χρησιμοποιούταν σε αυτά τα εξαρτήματα, όπως πανσέδες για τις σκέψεις, κ.λπ. έχω ένα που έχει σταυρούς, άγκυρες, καρδιές και αστέρια πάνω του, ως σύμβολα πίστης, ελπίδας, και σύμβολο φιλανθρωπίας. Νομίζω ότι οι άγκυρες ήταν σύμβολο της ελπίδας.
Νομίζω ότι αυτό το συγκεκριμένο θα μπορούσε να έχει ακόμη και μια καδένα πένθους, γιατί αφ' ότου αγόρασα το αντικείμενο, έβαλα το δάχτυλό μου στο φυσίγγιο του κάλυκα και εξήλθε αυτό το μικρό κομμάτι χαρτί με ένα απόσπασμα από την Longfellow: "Η καταπίεση, η ασθένεια, η θλίψη, και ο πόνος είναι η αληθινή αγάπη μας όπως οι σύνδεσμοι στην αλυσίδα". Είναι μια πραγματική γροθιά.
Βρίσκεστε στο Α' μέρος για βρεθείτε στο Β' μέρος πατήστε εδώ
Την είδηση την βρήκαμε στις 23.5.2013 γραμμένη από την Hunter Oatman - Stanford και την μεταφράσαμε από την http://www.collectorsweekly.com/articles/the-killer-mobile-device-for-victorian-women/
